"To właściwie oczywiste, że najważniejsza w całym bibliotekarstwie jest umiejętna i satysfakcjonująca obsługa użytkowników, a więc sprawna realizacja usług. (...) I jak usługi nie będą świadczone porządnie, ku zadowoleniu publiczności, to całą resztą można się wypchać. Mniej więcej tak właśnie trafia w sedno, guru światowego bibliotekarstwa Michael Gorman, nie kryjąc bynajmniej, że biblioteczny styk z usługobiorcami może być równie stresogenny co spotkanie z lwem (...). Ważne jednak nie tylko, żeby nie dać się zjeść, ale znacznie więcej. I w kontekście tego więcej, dla oceny personelu kontaktowego (...) proponuje Gorman, niekoniecznie wymyślną, ale też nie do końca zabawną, tabelkę klasyfikacyjną. Otóż jego zdaniem są tacy, którzy realizować biblioteczne usługi:
-chcą i umieją,
-chcą, lecz nie umieją,
-nie chcą i nie umieją,
-nie chcą, mimo, że umieją.
To podział trywialny, więc plebiscyt preferencyjny jest zbędny. Natomiast nie byłoby ewentualnie od rzeczy, gdyby każdy - byle bez picu i samozadowolenia - siebie przypisał do któregoś z tych wariantów. A potem można już swobodnie pogadać o przyszłości: bibliotek, zawodu i własnej. Niekoniecznie w kontekście wyszukanych teorii oraz wymyślnych koncepcji".
 |
| [źródło] |
Nic dodać, nic ująć. A tekst bez względu na porę - aktualny. Sprawdzałam dziś listę bestsellerów wydawanych przez SBP (swoją drogą strona działa mało sprawnie) - nie ma na niej niestety książki profesora "O bibliotekach po mojemu", a szkoda. Lektura tekstów pana profesora nie zaszkodziłaby tym, którzy w fachu już siedzą, a dla nowicjuszy wydaje się wręcz nieodzowna.
4 komentarze:
Ale wiesz, że jak tobie się chce, a innym nie, to ty masz problem? A jak długo można się stawiać za te polskie dwa tysiące?
Naprawdę sądzisz odważna koleżanko, że chodzi tu o stawianie się? Bo mnie się zdaje, że o rzetelne wykonywanie swojego zawodu. Tak po prostu. Nawet za te polskie dwa tysiące.
W sytuacji, kiedy innym się nie bardzo chce cokolwiek i robią wszystko, by nie robić nic, to tak, to się stawiasz ;) Nam w ogóle brakuje takiego normalnego podejścia - że w pracy się pracuje, że to, co się robi, trzeba robić przynajmniej dobrze. Taka kultura, niestety. I że trzeba być kompetentnym, a to wymaga pewnego wysiłku.
@Bibliofobka: Zgadzam się z Tobą. Etos pracy, mam wrażenie, umiera. Praca staje się łaską wyświadczaną pracodawcy.
Prześlij komentarz