Jedna z bohaterek zbioru reportaży "Pokazucha : na gruzińskich zasadach" mówi: "Od czasu do czasu idę do cerkwi się pomodlić. Ostatnio coraz rzadziej, bo znajduję tam tylko nienawiść. Wolę pomodlić się w domu. W tym kraju są ci stanie puścić płazem zabicie człowieka, ale nie odmienność. Odmienność jest niewybaczalna". W zebranych w książce historiach znajdujemy bohaterów, którzy nie wpisują się w akceptowany powszechnie w Gruzji sposób życia. Sporo miejsca zajmują wstrząsające - z mojego punktu widzenia - historie kobiet, które w tej kulturze są "winne zawsze". Autorka książki pokazuje trudne stosunki rodzinne, uwikłane w tradycję i wynikające z ogromnej roli cerkwi w społeczeństwie. Widzimy inną, codzienną Gruzję, która w powszechnej świadomości kojarzy się z niezwykłą gościnnością i miejscem wakacyjnej destynacji. Na przekór temu stereotypowi autorka zajrzała za fasadę i zamknięte zazwyczaj drzwi gruzińskich domów. Powstał zbiór tematów, tak naprawdę w swej wymowie uniwersalnych, bo dotyczących każdego społeczeństwa, opisanych poprzez indywidualne historie. Po lekturze tej niezwykle ciekawej i bardzo dobrze napisanej książki zaczęłam się zastanawiać czy my - jako społeczeństwo nie zmierzamy w stronę, od której powoli odchodzi zmieniająca się Gruzja...
 |
| S. Budzisz, Pokazucha : na gruzińskich zasadach, Poznań : Wydawnictwo Poznańskie, 2019. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz