Szczęśliwej drogi już czas...

 Kochani Czytelnicy, 

chciałam Wam podziękować, że przez wiele lat towarzyszyliście mi w tym moim internetowym zakątku. Dziękuję za wszystkie komentarze i inspiracje do felietonów, za słowa otuchy, gdy zawodowe ścieżki mi się poplątały. Jako, że od kilku dobrych lat nie pracuję już w zawodzie, postanowiłam zamknąć bloga i przenieść swoją czytelniczą aktywność na Instagram, gdzie prowadzę profil eva_scriba_czyta, a gdzie serdecznie Was zapraszam. Być może jeszcze kiedyś się spotkamy... 

Życzę Wam wszystkiego, co najlepsze i dziękuję za wspólne chwile.

Eva Scriba

fot. Antoni Shkraba [Pexels]

Dziennik Noel

"Zawsze tworzyłem w myślach inne światy, bo pomagało mi to przetrwać. Wyobrażałem sobie różne sytuacje, żeby uciec przed swoim prawdziwym życiem i cierpieniem" - mówi Jacob Churcher - popularny pisarz i bohater książki "Dziennik Noel". Otaczany przez wielbicieli na spotkaniach autorskich, na co dzień mieszka sam, w domu na uboczu. Kiedy umiera jego matka, musi wrócić w rodzinne strony i posprzątać dom, w którym się wychował. Trudniejsze jednak niż zmaganie się z nagromadzonymi rzeczami, będzie dla poczytnego autora zmierzenie się z traumami i duchami z przeszłości, a także odkrycie zaległych na dnie pamięci tajemnic. To wszystko doprowadzi go do spotkania niezwykłej kobiety...

Richard Paul Evans, Dziennik Noel, Kraków : Znak Litera Nova, 2019. 

 "Dziennik Noel" jest dokładnie tym, czym ma być - podnoszącą na duchu, nieskomplikowaną powieścią w bożonarodzeniowym klimacie. Zatem fabuła jest tu przewidywalna, język przystępny, a zakończenie może wydawać się nieco ckliwe. Książka idealna na prezent dla poszukujących pocieszenia i jako lektura dająca wytchnienie w czasie świątecznego zgiełku. 

Znachor

Historię przeniesioną na ekran w 1982 roku przez Jerzego Hoffmana znają niemal wszyscy. Różniącą się od literackiego pierwowzoru, opowieść o znakomitym chirurgu, powtarzaną w każde święto można chyba nazwać dobrem narodowym. Chciałam ją porównać z najnowszą wersją, przy czym tu postanowiłam trzymać się zasady "najpierw książka, potem film". Co ciekawe jednak "Znachor" w zamyśle autora powstał jako scenariusz filmowy właśnie, a odrzucony - został powieścią. Powieścią początkowo publikowaną w odcinkach, która nie miała być niczym więcej jak romansem - wyciskającym łzy i podnoszącym na duchu. I taka też jest ta powieść - napisana niezwykle przystępnie, z bohaterami nakreślonymi dość czytelną i przewidywalną kreską, nie stroniąca od ckliwości i banału. 

Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Znachor, Warszawa : Wydawnictwo MG, 2015.

Z kronikarskiego obowiązku przytoczę jeden fragment, dotyczący lekturowych zwyczajów pana Czyńskiego:

"Codziennym zwyczajem pocałował żonę w rękę i w czoło i poszedł do siebie. Po kwadransie był już w łóżku i właśnie zabierał się do czytania Potopu, który przed snem stanowił dlań najniezawodniejszy środek na uspokojenie nerwów, oderwanie myśli od spraw dziennych i błogo kołysał wyobraźnię (...)".

Jeszcze tylko kilka słów o nowej ekranizacji - a raczej należałoby powiedzieć - o nowym filmie dość luźno opartym na wątkach powieści Tadeusza Dołęgi- Mostowicza. "Znachor" w reżyserii Michała Gazdy (znanego głównie z serialowych produkcji TVN) to seria pięknych ujęć i scen, które fabularnie nie przystają do siebie, tworząc nielogiczną i momentami niestrawną mozaikę, a co najgorsze - nie trzymającą się w ogóle obyczajowych i społecznych realiów epoki, w której rozgrywa się akcja. Zresztą nie jest to tylko domena tego właśnie filmu - że nagina się historię i społeczne uwarunkowania tak, by pasowały do współczesnej obyczajowości. Bo w filmie Gazdy Marysia Wilczórowna nie pracuje w sklepiku, a w karczmie i to ona prowadzi motocykl hrabiego Czyńskiego, a w karczmie zarabia na studia, na które w końcu wyjeżdża do Warszawy, gdzie wynajmuje sama mieszkanie. Nowy "Znachor" ani nie urzeka grą aktorską jak poprzednia ekranizacja, ani nie ujmuje przedstawioną historią, bo ta jest tak zmieniona i wykrzywiona, że raczej pozostawia niesmak. 

Niedoszła bibliotekarka

 "Morderstwo w księgarni" Merryn Allingham to zdecydowanie dla mnie książka tej jesieni. Uroczy kryminał retro, dziejący się na angielskiej prowincji, z dociekliwą i nieustępliwą, młodą właścicielką księgarni, podbił moje serce. Bohaterką tej powieści jest Flora Steele. Flora - absolwentka "szkoły bibliotekarskiej" - chciała pracować w bibliotece, w dużym mieście. Jednak jej ciotka Violet zostawiła jej w spadku swoją księgarnię "All's Well", którą prowadziła w niewielkim Abbeymead. Flora musiała odłożyć swoje marzenia na - nomen omen - półkę i zająć się księgarnią. Kiedy więc pewnego dnia znajduje wśród regałów ciało młodego mężczyzny, a reputacja ukochanego miejsca staje pod znakiem zapytania, Flora musi wziąć sprawy w swoje ręce. Próbuje rozwiązać zagadkę, a pomaga jej w tym pisarz kryminałów - Jack Carrington - stroniący od ludzi i mieszkający samotnie, który nie tylko mierzy się z tropami, prowadzącymi do rozwikłania tajemnicy, ale też z własnymi społecznymi lękami. Nieustraszona i aktywna Flora oraz wycofany pisarz stanowią bardzo ciekawą parę, której nie sposób nie kibicować. 

Merryn Allingham, Morderstwo w księgarni, Kraków : Mando, 2023.

"Morderstwo w księgarni" to nie jest wielka literatura. Napisana sprawnie i lekko powieść będzie jednak świetnym wyborem na miłe spędzenie pochmurnego, jesiennego wieczoru. Dodaję do ulubionych. 

Wakacje bibliotekarki

 Amy Byler - bohaterka powieści Kelly Harms "Amy ma już dość" - jest bibliotekarką szkolną, która samotnie wychowuje dwójkę nastolatków. Pewnego dnia do jej życia wraca mąż i proponuje, że po latach nieobecności zajmie się dziećmi. Amy wyjeżdża więc na branżową konferencję do Nowego Jorku, gdzie poznaje "seksownego bibliotekarza". Za namową przyjaciółki przechodzi metamorfozę i zostaje na lato w mieście, które nigdy nie zasypia. 

Kelly Harms, Amy ma już dość, Poznań : Książnica, 2022.

Amy sama o sobie mówi, że jest "czterdziestoletnią bibliotekarką o figurze mamuśki, i to nie taką w typie tych rajcownych w okularach i z luźno upiętymi długimi włosami, a taką zwyczajną, w chodakach, która nie potrafi sobie dobrać spodni". Zmiana, którą przechodzi bohaterka powoduje, że na nowo odkrywa ona swoją kobiecość. 

Po tytule - nieco zaczepnym - oczekiwałam powieści obyczajowej z pazurem i bohaterki, która w pewnym momencie huknie pięścią w stół - ujmując rzecz metaforycznie. Czytając na temat tej książki miałam też skojarzenie z filmem "Komedia małżeńska" ze znakomitą Ewą Kasprzyk w roli umęczonej żony. I o ile do filmu wracam często, bo mimo upływu czasu nadal mnie bawi, o tyle do tej książki nie wrócę na pewno. Trudno mi było polubić główną bohaterkę, której postać była nakreślona tak, że było mi w zasadzie obojętne, co się za chwilę w jej życiu wydarzy. Opowieść momentami się dłużyła i lekturę przeplatałam czytaniem innej powieści. Niemniej ta lekka i łatwa powieść obyczajowa może się podobać miłośniczkom gatunku. 

Mroczna i duszna biblioteka

 "W bibliotece było mroczno i duszno, powietrze drażniło nozdrza wszechobecnym zapachem starych książek przyprawionym zatęchłą nutą starych ludzi. Spotkanie ciągnęło się niespiesznie, wiało nudą, ale Pip pozostawała czujna". Pip czyli Pippa Fitz-Amobi uczestniczyła w spotkaniu  mieszkańców miasteczka Little Kilton, zorganizowanego w lokalnej bibliotece. Musiała na nim być bo w ramach szkolnego projektu postanowiła wrócić do sprawy sprzed lat - morderstwa siedemnastoletniej Andie Bell, która została zamordowana przez swojego chłopaka Sala Singha. Pippa nie wierzy w jego winę i postanawia tego dowieść. Okazuje się, że niewielkie miasteczko na angielskiej prowincji skrywa dużo więcej sekretów i mrocznych tajemnic. Pippa - niczym rasowy detektyw - łączy ze sobą kolejne wątki, ale ktoś próbuje przeszkodzić jej w tym specyficznym śledztwie...

Holly Jackson, Przewodnik po zbrodni według grzecznej dziewczynki, Wyd. VI, Warszawa : Wydawnictwo Zielona Sowa, 2023.

Powieść "Przewodnik po zbrodni według grzecznej dziewczynki" to wciągająca i dobrze napisana powieść. Wyrazista postać głównej bohaterki nie pozwala na odłożenie książki - czyta się tę książkę jednym tchem. Pippa to nietuzinkowa, wytrwała i przenikliwa dziewczyna, której czytelnik kibicuje w poszukiwaniach. Ta młodzieżowa powieść przypadnie do gustu także dojrzałym czytelnikom. Chętnie sięgnę po kolejny tom przygód Pippy Fitz-Amobi. Polecam!

Mogę zaufać sobie

"Przez całe życie musiałam polegać tylko na sobie. Ludzie mówili, że mnie kochają i składali obietnice, a potem ich nie dotrzymywali (...). Jedyną osobą, której mogę zaufać jestem ja sama (...). Życie mnie tego nauczyło" - mówi o swoim życiu Jane - bohaterka powieści "Pokój na piętrze" Rachel Hawkins. Jane, w momencie w którym ją poznajemy, ucieka od trudnej przeszłości. Zarabia na życie wyprowadzając psy mieszkańców bogatego osiedla i mieszka ze współlokatorem, który wyjada jej jedzenie. Na tym właśnie osiedlu wpada na niedawno owdowiałego Eddiego Rochestera, który sam zajmuje przepiękny i wspaniale wyposażony dom. Kiedy Eddie zakochuje się w Jane i proponuje, by się do niego wprowadziła, dziewczyna nie może uwierzyć we własne szczęście. Powoli wchodzi w świat znany jej dotąd tylko z korytarzy, w których odbierała psy, by się nimi zaopiekować. Świat tak różny od tego, który za sobą zostawiła, a jednak niepozbawiony tajemnic. Podobnie jak idealny na pozór mężczyzna i jego dom...

Rachel Hawkins, Pokój na piętrze, przeł. Katarzyna Rosłan, Warszawa : Wydawnictwo W.A.B., 2023.

 Powieść "Pokój na piętrze" amerykańskiej pisarki Rachel Hawkins można zaliczyć do niezwykle popularnego  nurtu domestic noir. Oto biedna dziewczyna poznaje bogatego i przystojnego wdowca. Powoli jednak odkrywa, że ten sielankowy obraz pięknej willowej dzielnicy to cała sieć kłamstw i sekretów, a największy chowa wymarzony mężczyzna. Czytelnik z rosnącym napięciem śledzi tę hipnotyzującą, pełną niepokoju historię. Bo "Pokój na piętrze" to rzeczywiście wciągająca opowieść, poprawnie napisana, zwodząca fabularnymi rozwiązaniami. To dobra propozycja, jeśli chcecie odciąć się od codzienności i dodatkowo lubicie powieści, gdzie kobiety muszą zmierzyć się z niełatwą rzeczywistością.