Zmory książkowe czyli o miłości

Zbliżają się Walentynki. Święto, które mogłoby dla mnie nie istnieć. Nie pierwszy raz jestem w mniejszości. Przecież ktoś ogląda te wszystkie, pojawiające się z tej okazji w kinach, komedie niby romantyczne. Postanowiłam zatem podzielić się z Wami wierszem, który traktuje o miłości. Do bibliotekarza. Wiersz powstał z inspiracji strofami Leśmiana (i nie tylko, ale o tym może innym razem) i na konkurs  "Ja Cię kocham a Ty pisz". 

[źródło]

Zmory książkowe

Biegnie dziewczyna ulicą, jakby uciekał jej czas

Jakże płomienne jej lico – a nad nią słońca blask

Serce pełne nadziei, pod pachą książek stos

Do biblioteki biegnie, na ladzie położyć swój los

Śnił jej się dziś bibliotekarz - regały, książki i kurz

Tak ją katalogował, że z sił opadła już

A jednak biegnie do niego, płoniąc wyszeptać gotowa:

Będę Twym palimpsestem, zapisz mnie od nowa!

Włóż między moje strony i zakładkę i rewers,

Bo tętni w żyłach krew, gdy widzę cię w pulowerze!

Przeczytam całego Kanta, Schopenhauera też

Tylko mnie zarejestruj - bierz mnie i książki bierz!

Oddała dziewczyna księgi, bibliotekarz zdumiony

Wydukał ku niej jedynie: termin jest przekroczony…