List do Kobiety

Nie jestem chora, czuję się dobrze. Nie robię kariery, a praca daje mi czas na hobby. Mój partner jest człowiekiem dojrzałym i odpowiedzialnym. Po prostu: nie chcę mieć dzieci. Wiem, że trudno Ci to zrozumieć. Widzę jak unosisz brwi w zdumieniu, kiedy Ci o tym mówię. Mówisz, że przed trzydziestką mi się zmieni. Już jestem przed... Nic się nie zmienia. Nie czuję żadnego instynktu. Lubię przebywać z dziećmi, ale nie chcę tego robić permanentnie. Czy Ciebie ktoś pyta dlaczego zdecydowałaś się mieć dwójkę dzieci i bardzo się temu dziwi? No, właśnie... A mnie zarzucasz setką pytań, na które nie chcę odpowiadać. Bo to moje życie i chcę je tworzyć na swój sposób. Przyjmij to do wiadomości, a może nawet postaraj się zrozumieć. Nie traktuj jak dziwadła, nie lituj się nade mną. Nie mów, że jak znajdę odpowiedniego faceta, to na pewno zechcę mieć dziecko. I przestań wmawiać, że na starość nie będzie mi miał kto podać przysłowiowej szklanki wody, bo gdyby posiadanie potomstwa gwarantowało szczęśliwą starość i godną śmierć, to nie istniałyby domy starców i przytułki. A może to zazdrość? O chwile wolności, podróże, pasje? Osho mówił, że dopóki między kobietami istniała będzie zazdrość, dopóty nie będzie między nimi solidarności. I właśnie w jego słowach szukam akceptacji, gdy czytam:
"Jeżeli nie chcesz mieć dziecka, masz do tego pełne prawo. Jeżeli chcesz wyrazić swoją twórczość w malarstwie, sztuce, muzyce - to doskonale. W rzeczy samej wiele kobiet powinno się tym zająć, ponieważ ziemia jest przeludniona. Jeżeli nie czujesz pragnienia, by rodzić dzieci, to całkowicie w porządku. Z pewnością twoja kreatywność może wyrazić się inaczej."
Świat jest różnorodny, a ludzie mają wielorakie sposoby patrzenia na świat i kreowania swojej przestrzeni. A skoro już powołuje się na świat drugiego człowieka, to może warto o tym pamiętać, prawda?